Powszechne środki znieczulające używane przez dentystów to lidokaina, articaina, prilokaina, mepiwakaina i bupiwakaina. Leki te zaczynają działać w czasie krótszym niż 10 minut. Środki znieczulające miejscowo mogą być stosowane w postaci kremu, żelu, sprayu lub plastra. Powszechnie stosowane są również środki uspokajające. Mogą one być stosowane w postaci kremu lub żelu i działają od pięciu do ośmiu godzin.
Ten artykuł został przygotowany we współpracy z ewadent.pl
Znieczulenia miejscowe
Większość znieczuleń miejscowych stosowanych przez dentystów to amidowe znieczulenia miejscowe. Są one niealergiczne, bezpieczne i metabolizowane głównie w wątrobie i nerkach. Jednakże środki te są również łagodnymi środkami rozszerzającymi naczynia krwionośne i mogą powodować zwiększone krwawienie. Środkom tym przeciwdziałają środki obkurczające naczynia, które zmniejszają wchłanianie środków miejscowo znieczulających i wydłużają czas ich działania.
W celu uzyskania danych międzynarodowych przeprowadziliśmy wyszukiwanie piśmiennictwa na temat stosowania środków znieczulających miejscowo w stomatologii. Wykorzystaliśmy bazy PubMed i Medline do przeglądu badań, w których analizowano stosowanie tych środków w praktyce stomatologicznej. Do wyszukiwania odpowiednich badań używaliśmy takich terminów jak środki znieczulenia miejscowego, metody podawania i środki obkurczające naczynia. Następnie oceniliśmy artykuły i wyodrębniliśmy oryginalne publikacje.
Oprócz działań niepożądanych, środki znieczulenia miejscowego są czasem mieszane z adrenaliną, która zwęża naczynia krwionośne i ogranicza do minimum krwawienie. W rzadkich przypadkach adrenalina może przedostać się do krwiobiegu, powodując przyspieszenie akcji serca lub jego przyspieszenie. Chociaż te reakcje mogą być poważne, można im zapobiec poprzez zażycie antidotum. Należy jednak pamiętać, że nie należy lekceważyć niepożądanych skutków stomatologicznych środków znieczulenia miejscowego.
Czas działania środka miejscowo znieczulającego zależy od dwóch czynników: szybkości wchłaniania z miejsca wstrzyknięcia oraz dyfuzji leku poza miejsce wstrzyknięcia. Im bardziej lek jest związany z białkami, tym dłużej pozostanie w krwiobiegu. Jeśli lek zostanie rozproszony z dala od miejsca wstrzyknięcia, rozproszy się do krwiobiegu i spowoduje toksyczność w ośrodkowym układzie nerwowym lub układzie sercowo-naczyniowym. Dlatego też środki znieczulenia miejscowego są często stosowane w różnych bolesnych zabiegach stomatologicznych.
Doustne środki uspokajające
Istnieje kilka powodów, dla których dentyści mogą zdecydować się na zastosowanie doustnych środków uspokajających. Po pierwsze, sedacja poprawia wrażenia pacjenta podczas zabiegów stomatologicznych. Na przykład w jednym z ostatnich badań stwierdzono, że lęk przed dentystą jest najsilniejszym czynnikiem predykcyjnym bólu. Ponadto niektóre środki uspokajające powodują u pacjenta łagodny efekt amnezji, więc nie będzie on pamiętał zabiegu. Z drugiej strony, sedacja może mieć poważne skutki uboczne i może nie być bezpieczna dla każdego.
W przeciwieństwie do innych rodzajów środków uspokajających, doustne środki uspokajające nie wymagają specjalnego sprzętu ani monitorowania, co czyni je najwygodniejszą opcją dla większości pacjentów. Leki te wymagają również minimalnej współpracy pacjenta, co oznacza, że nie musisz się martwić o koszty lub czas, jaki trzeba poświęcić. Poza przystępną ceną, doustne leki uspokajające mogą pomóc pacjentom z fobiami stomatologicznymi w uzyskaniu opieki stomatologicznej, której potrzebują bez poczucia stresu.
Aby zastosować środek uspokajający, dentysta musi zapoznać się z historią choroby pacjenta oraz wszelkimi innymi lekami, które mogą wpłynąć na działanie środka uspokajającego. Dentysta musi również poinformować pacjenta o potencjalnych skutkach ubocznych środka uspokajającego, ponieważ niektóre z tych leków mogą mieć szkodliwe działanie. Musi również zapewnić, że używa wysterylizowanego sprzętu i przeprowadza procedurę w sposób profesjonalny. Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek efekty uboczne, dentysta musi natychmiast skontaktować się z lekarzem i omówić alternatywne rozwiązania.
Znieczulenie międzypalcowe
Stosowanie podtlenku azotu lub gazu rozweselającego do znieczulenia pacjenta jest coraz bardziej popularnym sposobem uzyskiwania znieczulenia przez dentystów. Podtlenek azotu łatwo przechodzi przez pęcherzyki płucne, dociera do mózgu, a jego zapach skłania do głębokiego wdechu. Lekarze dentyści stosują również leki znieczulające ogólnie, aby pozbawić pacjenta przytomności lub wprowadzić go w stan zmierzchu.
Zabieg ten jest najczęściej stosowany w przypadku silnego bólu miazgi zęba. Stomatolog może zastosować każdy rodzaj środka znieczulającego, ale najskuteczniejsze jest połączenie dwóch lub więcej rodzajów znieczulenia. Stomatolog powinien również przekazać pacjentom przed zabiegiem ostrzeżenia o możliwości wystąpienia intensywnego bólu podczas leczenia. Lekarz stomatolog zastosuje wiele innych technik w celu uzyskania znieczulenia, w tym zastrzyki śródwięzadłowe i mieszaniny eutektyczne, które są aplikowane w okolicy poddziąsłowej.
Technika ta jest wykonywana poprzez wprowadzenie igły do jamy ustnej lub mięśnia w celu znieczulenia tkanki. Stomatolog używa specjalnie zaprojektowanej igły do wstrzyknięcia środka znieczulającego miejscowo. Strzykawka zawiera elastomerowy korek, który jest popychany przez tłok strzykawki. Dentysta umieści wkład w sterylnej strzykawce ze stali nierdzewnej i wprowadzi igłę do skóry lub tkanki. Spowoduje to wyzwolenie iniekcji, a dentysta nie będzie miał trudności z przestrzeganiem zasad przez pacjenta.
