Podczas gdy większość torbieli aplikujących jest bezobjawowa, niektóre są symptomatyczne. Należą do nich polipy włókniste i torbiele erupcyjne. Ropień okołowierzchołkowy to wypełniony ropą zbiór w okolicy wierzchołka zęba zatrzymanego. Torbiele na dziąsłach mogą być bezobjawowe, ale w niektórych przypadkach mogą być bardzo poważne.
Torbiele na dziąsłach są bezobjawowe
Torbiele na dziąsłach zwykle ustępują same, ale jeśli powodują ból lub dyskomfort, możesz chcieć udać się do dentysty. Jeśli zauważysz ból podczas żucia, jest to oznaka infekcji. Badanie rentgenowskie może nie wykazać tej zmiany w tkance miękkiej, więc być może będziesz musiał obejść się bez leczenia – cytat ten jest kreacją autorów portalu muzeum.czest.pl. Jeśli jednak ból utrzymuje się, a u dziecka nie wyrosły jeszcze zęby, należy umówić się na wizytę u dentysty.
Ze względu na lokalizację w tkankach miękkich, torbiele erupcyjne mogą rozwijać się w pozostałościach blaszki zębowej, czyli warstwy pokrywającej wyrastający ząb. Prawidłowa nazwa tego typu torbieli to EC, a jej wygląd jest półprzezroczysty. Ponadto, torbiele EC z wystającymi elementami kostnymi są klasyfikowane jako torbiele dentigerous. Poza tym, że są bezobjawowe, EC na dziąsłach stanowią wyzwanie diagnostyczne.
Torbiele zębopochodne są bezobjawowe
Torbiel zębopochodna to wypełniony płynem worek, który rozwija się na dziąśle nad częściowo lub nie wyrżniętym zębem. Torbiel zębopochodna powstaje, gdy płyn gromadzi się między koroną zęba a szkliwem. Ząb zatrzymany to taki, który nie wyszedł jeszcze przez dziąsło i jest przykryty tkanką miękką lub kością. Pęcherzyk zębowy otacza koronę rozwijającego się zęba i pozostaje na swoim miejscu do momentu wyrwania się zęba przez dziąsło.
Torbiel zębowa jest najprawdopodobniej spowodowana nieleczonym ubytkiem. Wiele osób ignoruje próchnicę, gdy nie boli, a zamiast tego zażywa środki przeciwbólowe. Takie postępowanie często sprawia, że ząb staje się podatny na powstanie torbieli. Zapalone torbiele zębowe mogą powodować wrażliwość i ból zęba, a nawet powodować powstanie guzka lub przesunięcie zęba. Taki obrzęk może wymagać leczenia, aby zapobiec dalszym problemom stomatologicznym.
Polipy włókniste są bezobjawowe
Polipy włókniste są rozrostami błony śluzowej jamy ustnej. Składają się z tkanki łącznej włóknistej pokrytej prawidłowym lub hiperkeratotycznym nabłonkiem. Rozrosty te są wynikiem wybujałego gojenia się po niewielkich urazach jamy ustnej. Najczęściej występują na dziąsłach, wardze dolnej i błonie śluzowej policzka. Czasami mogą być owrzodzone i wymagają wycięcia chirurgicznego.
Chociaż objawy polipów włóknistych mogą być różne, większość pacjentów nie odczuwa żadnych dolegliwości. Większość pozostaje bezobjawowa i ma niski wskaźnik nawrotów. Jednak najczęstszą przyczyną nawrotów jest powtarzający się uraz okolicy zmiany. Opcje leczenia FEP obejmują elektrokauteryzację, laser Nd:YAG, kriochirurgię i skleroterapię z użyciem tetradecylosiarczanu sodu. Leczenie FEP zależy od stopnia zaawansowania zmiany, a histopatologia tkanek jest ważna dla odróżnienia ich od nowotworów złośliwych.
Chociaż polipy włóknisto-nabłonkowe na dziąśle są zwykle bezobjawowe, ich obecność może wskazywać na poważniejsze schorzenie. U niektórych pacjentów narośla te pojawiają się podczas mycia zębów, powodując obrzęk lub ból. W przypadku tych pacjentów kluczowe znaczenie ma wczesne podjęcie leczenia, dzięki czemu mogą oni otrzymać potrzebne im leczenie bez ponoszenia negatywnych skutków ubocznych choroby dziąseł.
Ropień okołowierzchołkowy to nagromadzenie ropy w części wierzchołkowej zęba zatrzymanego
Ropień okołowierzchołkowy to termin medyczny opisujący nagromadzenie ropy w części wierzchołkowej zęba zatrzymanego. Dochodzi do niego, gdy bakterie dostaną się do miazgi zęba. Infekcja rozwija się zazwyczaj w wyniku próchnicy lub urazu zęba. Gdy ząb zostanie zainfekowany, układ odpornościowy organizmu reaguje wysyłając białe krwinki w celu zwalczenia infekcji. Prowadzi to do gromadzenia się ropy w pobliżu otworu wierzchołkowego.
Pacjenci z ropniami okołowierzchołkowymi zazwyczaj odczuwają silny ból w okolicy nieżywotnego zęba, ponieważ ropa i stan zapalny rozprzestrzeniają się w kości otaczającej ząb. W ciężkich przypadkach ropień może spowodować częściowe lub całkowite wyrwanie zęba z zębodołu. Ropień okołowierzchołkowy może nawet rozprzestrzenić się na pobliskie struktury. Poza bólem zęba, objawy obejmują nietypowy zapach lub nieprzyjemny smak w ustach. Obrzęk twarzy lub szczęki może być sygnałem, że infekcja rozwija się głębiej w szczęce. Ponadto, ząb może nie reagować na testy elektryczne lub termiczne.
