Po usunięciu zęba może wystąpić przesunięcie zęba w kierunku zatoki szczękowej. Dowiedz się więcej o przyczynach, diagnostyce i możliwościach leczenia. Następnie czytaj dalej, aby dowiedzieć się jak uniknąć powikłań. Możesz kupić solny spray do nosa bez recepty w lokalnej aptece. Jeśli czujesz, że objawy utrzymują się, rozważ wzięcie antybiotyków. Musisz je brać aż do ustąpienia infekcji. Leki przeciwhistaminowe i środki obkurczające, zwłaszcza odmiany nie wywołujące senności, mogą również złagodzić zatory w zatokach. Pomocne może być również intensywne płukanie jamy ustnej, choć może to powodować uczucie pieczenia i kapanie płynu.
Przemieszczenie zęba w kierunku zatoki szczękowej
Podstawową przyczyną tej sytuacji jest przemieszczenie implantu. Po usunięciu zęba, implant może spowodować przesunięcie w kierunku zatoki szczękowej. Problem ten można skorygować dwoma metodami. Jedną z nich jest tradycyjna ekstrakcja, a drugą augmentacja implantów zębowych. Każda z tych metod ma swoje zalety i wady. Wszczepienie implantu może spowodować problemy wtórne. W tym miejscu omówiono dwa powszechnie stosowane podejścia. Metody te wyjaśniono poniżej. Po usunięciu zęba do odbudowy kości może być konieczny przeszczep kostny.
Najczęściej stosowaną metodą jest technika okna bocznego. Technika ta zapewnia dobry dostęp do zatoki szczękowej. Jest ona często wykonywana w przypadkach, gdy implant przesunął się w kierunku zatoki szczękowej. Technika ta jest mniej inwazyjna niż metoda okna grzebieniowego i może prowadzić do mniejszej liczby powikłań. Technika ta może być również skuteczna w przypadkach, gdy zatoka jest zanikowa. Należy ją jednak stosować ostrożnie, ponieważ implanty stomatologiczne umieszczone w zatoce szczękowej mogą powodować dodatkowe powikłania.
Dostępnych jest kilka technik usuwania przemieszczonego zęba z zatoki szczękowej. Dwie najpopularniejsze metody to droga zębodołowa i operacja Caldwella-Luca. Jednak niektórzy chirurdzy preferują również stosowanie endoskopów podczas usuwania przemieszczonych zębów. Endoskop nie jest jednak wystarczający do uchwycenia przemieszczonego zęba. Aby skutecznie usunąć ząb, który został przemieszczony, należy jednocześnie zastosować inne narzędzia chirurgiczne. W przeciwieństwie do endoskopu, nawigacja wspomagana komputerowo jest mniej inwazyjna i bardziej wizualna.
W tym przypadku fragment korzenia zęba może utknąć w obrębie zatoki szczękowej. W zależności od stopnia zaawansowania powikłania ważne jest usunięcie zęba. Fragmenty korzeni zębów mogą prowadzić do różnych powikłań, w tym komunikacji oroantralnej, uszkodzenia nerwów i innych problemów. W związku z tym ważne jest, aby usunąć uszkodzony ząb, zanim spowoduje on większe szkody. W większości przypadków fragmenty korzeni zębów są ekstrahowane.
Przetrwały korzeń zęba jest jednym z najczęstszych powikłań przemieszczenia zęba w kierunku zatoki szczękowej. Najczęstszym powikłaniem przemieszczenia zęba w kierunku zatoki szczękowej jest ostre i przewlekłe zapalenie zatok. Ponieważ podczas awulsji do zatoki zostaje wprowadzona flora bakteryjna jamy ustnej, ciało obce może drażnić błonę śluzową zatoki i blokować ostium. Może to skutkować ciężkim zakażeniem i znacznym ryzykiem superinfekcji zatok.
Diagnoza
Objawy i właściwa diagnoza są kluczowe dla uniknięcia infekcji i problemów z zatokami po ekstrakcji zęba. Otwarta zatoka przynosowa to stan, w którym zatoka pozostaje częściowo lub całkowicie otwarta po usunięciu zęba. Nierzadko w wydzielinie z nosa można znaleźć krew. W przypadku utrzymywania się któregokolwiek z tych objawów należy skontaktować się z dentystą. Po usunięciu zęba, otwór zwykle goi się bez dalszej interwencji, ale jeśli zatoka pozostaje otwarta po dwóch do czterech tygodni, może być konieczne dalsze leczenie.
W niektórych przypadkach dno zatoki znajduje się blisko korzenia zęba. W takich przypadkach dno zatoki może ulec perforacji. Celem chirurgii zatok jest przywrócenie naturalnego drenażu i poszerzenie naturalnych ostiów zatok. Po usunięciu zęba, w dotkniętym obszarze może wystąpić krwawienie. Jeśli krwawienie utrzymuje się, konieczne może być podniesienie zatok. Jeśli jednak masz za sobą niedawny zabieg i podejrzewasz, że otwarcie zatoki spowodowało obrzęk, ważne jest, aby natychmiast zgłosić się do lekarza.
W celu rozpoznania otwartej zatoki przynosowej po usunięciu zęba można wykonać kilka badań. Pierwszym krokiem w rozpoznaniu komunikacji oroantralnej jest obserwacja miejsca ekstrakcji. Jeśli kość nadal przylega do końców korzeni zęba, najprawdopodobniej zatoki są otwarte. Dodatkowo, w celu potwierdzenia diagnozy można zastosować test wydmuchiwania nosa. Pacjent powinien ścisnąć nozdrza razem, jednocześnie delikatnie dmuchając przez zgryz.
Można również wykonać tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny, aby poszukać problemów strukturalnych w zatoce. Rezonans magnetyczny może wykazać oznaki odchylonej przegrody nosowej lub polipów. Można również wykonać biopsję, aby sprawdzić, czy infekcja się rozprzestrzeniła. Biopsja to proces pobierania próbek tkanek i kości i badania ich pod mikroskopem. Gdy objawy nie ustępują, pacjent powinien zostać poddany ocenie pod kątem odpowiedniego leczenia.
Najwcześniejsze objawy OMS obejmują nieprzyjemny zapach o zgniłym smaku. Stan ten jest powszechnie spowodowany ekstrakcją zęba szczękowego tylnego, co stanowi 80% przypadków. Przewlekłe nie gojące się OAF skutkuje ropną wydzieliną, gdy pacjent dmucha lub pije. W ciężkich przypadkach pacjent może również odczuwać ból w jamie nosowej. Może to świadczyć o otwartej zatoce przynosowej.
Leczenie
Leczenie chirurgiczne jest zwykle postępowaniem pierwszego rzutu w większości przypadków. Jednak w rzadkich przypadkach zalecana jest abstynencja terapeutyczna. Dotyczy to zwłaszcza braku objawów klinicznych oraz gdy nie ma dowodów na ostre zakażenie. Ponadto w niektórych przypadkach w obrębie zatoki pozostaje ciało obce pochodzenia stomatologicznego, które może wymagać leczenia w celu uniknięcia ostrej infekcji. Stąd może być wymagane trójwymiarowe badanie radiologiczne w celu weryfikacji obecności ciała obcego.
Na ogół perforacja zatoki szczękowej goi się bez powikłań. Jeśli jednak infekcja była obecna od dłuższego czasu lub wywołała stan zapalny, konieczne może być dalsze leczenie. W niektórych przypadkach, otwarta zatoka przynosowa może pozostać otwarta przez długi czas. W takich przypadkach, specjalista może zalecić antybiotyki. Dodatkowo, specjalista może przepisać antybiotyki na pewien okres czasu. Specjalista może również omówić odpowiedni czas na umieszczenie implantów stomatologicznych w kości szczęki pacjenta.
W ciągu pierwszych kilku tygodni po usunięciu zęba z zatoki szczękowej może zostać wyrzucona niewielka ilość śluzu. To zwłóknienie może pomóc w stabilizacji zęba w początkowym okresie gojenia i uczynić go twardszym. Chirurg jamy ustnej może również zastosować technikę zwłóknienia w celu wzmocnienia pozycji zęba. Ta technika chirurgiczna może być wykonana przez chirurga jamy ustnej lub chirurga szczękowego. Podejście chirurgiczne różni się w zależności od nasilenia objawów u pacjenta i stanu zatoki.
Proces powrotu do zdrowia po usunięciu zęba jest często wyzwaniem. Jeśli korzeń zęba sięga do zatoki, to podczas zabiegu może do niej wpaść. Podczas ekstrakcji zęba, otwór pomiędzy zatoką a zębem może spowodować niewielkie uszkodzenie zatoki. Pacjenci muszą zachować szczególną ostrożność po usunięciu zęba, aby uniknąć ryzyka wtórnej infekcji zatoki. W niektórych przypadkach ząb może wpaść do zatoki, powodując otwartą zatokę przynosową.
Po ekstrakcji zęba zdiagnozowano złamany ząb trzonowy w okolicy szczęki. Oprócz złamanego zęba, ząb koronowy uległ dryfowi do poprzedniego miejsca po pierwszym trzonowcu. Ponadto u pacjenta rozwinęła się próchnica dystalna, osłabiająca korzenie mezjalne i podniebienne. Zdjęcie okołowierzchołkowe wykazało, że przedsionek zęba znajdował się blisko bezzębia. Ząb został usunięty przy użyciu wiertła chirurgicznego #558 i kątnicy napędzanej powietrzem. Następnie w zębodole umieszczono korek kolagenowy i umocowano go szwem chromowym 3-0.
Powikłania
Otwarta zatoka przynosowa po ekstrakcji zęba może być częstym efektem ubocznym po zabiegu stomatologicznym. Obszar wokół zęba jest zwykle wolny od bakterii i infekcji, ale w niektórych przypadkach ząb może przebić się przez otwór i wpaść do zatoki. Gdy tak się stanie, pacjent powinien być bardzo ostrożny po ekstrakcji zęba, aby uniknąć tego powikłania. Otwarty obszar wokół zębodołu będzie wymagał szczególnej opieki, aby prawidłowo się zagoić.
Zakażenie zatoki po zabiegu stomatologicznym jest bardzo częste. Dentysta powinien wiedzieć, jak rozpoznać zapalenie zatok, zanim się ono rozwinie. Zapalenie zatok może być mylone z problemem stomatologicznym, a zaniedbanie leczenia może skutkować przewlekłą i nawracającą chorobą. Na szczęście dostępne są zabiegi, które mogą pomóc zapobiec takiej sytuacji. Oto kilka wskazówek, które pozwolą Ci wrócić do normalnego funkcjonowania po usunięciu zęba.
Pacjent może odczuwać krwawienie i drenaż przez jeden do dwóch dni po zabiegu. Ustąpi to po kilku dniach. Po zabiegu pacjentowi mogą zostać również przepisane antybiotyki i środki obkurczające. Te ostatnie są zwykle nie powodujące senności, co może zmniejszyć przekrwienie zatok. W tych początkowych dniach pacjent powinien unikać przyjmowania niektórych leków przez co najmniej 14 dni. Niektóre z tych leków mogą rozrzedzać krew i powodować nadmierne krwawienie. Jednak Tylenol, aspiryna i ibuprofen są bezpieczne i skuteczne.
W niektórych przypadkach wyściółka zatok pacjenta może ulec wypadnięciu lub pęknięciu po usunięciu zęba. W takiej sytuacji błona śluzowa zatoki jest narażona na działanie siły podczas oddychania. Błona śluzowa ulega wówczas prolapsji i balonuje do jamy ustnej. Trwałe wyleczenie otwartej zatoki przynosowej jest często możliwe. Zabieg chirurgiczny może być wykonany w celu odtworzenia błony śluzowej zatoki.
Chociaż CLP jest powszechnym podejściem chirurgicznym do otwartej zatoki przynosowej, wiąże się z wieloma zagrożeniami. Przed zabiegiem pacjent może wymagać doustnych środków uspokajających, dożylnych środków uspokajających lub znieczulenia miejscowego. Gdy pacjent jest uspokojony, chirurg może następnie odsłonić kość i podnieść ją do zatoki. Po odsłonięciu kości chirurg może użyć materiałów przeszczepowych z innej części ciała lub syntetycznego materiału kostnego do naprawy zatoki.
